Wielka Sobota, to dzień gdy strażnicy czuwali przy grobie Jezusa. Dla nas to czas oczekiwania na osobiste spotkanie ze Zmartwychwstałym Panem w Komunii Świętej i w wieczności. Św. Siostra Faustyna zapisała:
„Dziś po Komunii świętej usłyszałam głos w duszy: Córko Moja, czuwaj, bo przyjdę niespostrzeżenie. Jezu, nie chcesz mi powiedzieć godziny, której z takim utęsknieniem wyglądam. – Córko Moja, dla twego pożytku dowiesz się, ale nie teraz, czuwaj” (Dz. 854).
Liturgia Wielkiej Soboty opowiada o wielkiej Miłości Boga do człowieka. W Dzienniczku czytamy:
„Córko Moja, i Ja z miłości ku tobie zstąpiłem z nieba, dla ciebie żyłem, dla ciebie umarłem i dla ciebie stworzyłem niebiosa” (Dz. 853).
Jaką trzeba mieć miłość, aby narodzić się, żyć i umrzeć dla kogoś.
O mój Jezu, pomnóż we mnie miłość, abym żył dla Ciebie wyczekując spotkania z Tobą w Komunii Świętej i w wieczności.
